Әйелдердің қолына қару алып Отанды қорғау мәселесі жаңалық емес. Барлық уақытта ерлермен бірге иық тіресе жауынгер әрі батыл әйелдер Ұлы дала кеңістігін қорғаған. Қазіргі тарихи кезеңде де тәуелсіз Қазақстанның армиясында көптеген нәзік әйелдер қауымының өкілдері әскери қызмет өткеруде. Осындай әйелдердің бірі — ҚР ІІМ Ұлттық ұланы 6506 әскери бөлімінің құжаттамалық қамтамасыз ету бөлімінің бастығы сержант Ләззат Әуесханқызы Абишева. Құрметті демалысқа шығу қарсаңында ол бізбен құқықтық тәртіп әскерлері қатарындағы 23 жылдық сапар туралы естеліктерімен бөліседі деп, Әңгімелескен капитан Олжас АДИЛЬБЕК, Шымкент қ.
— Ләззат Әуесханқызы, өзіңіз туралы айтып беріңізші: Сіздің балалық шағыңыз қандай өтті?
Мен 1978 жылы 7 мамырда Қостанай облысы Октябрьское ауылында көпбалалы отбасында дүниеге келдім. Әкем дәрігер болып жұмыс істеді — өмірін адамдарға көмектесуге арнады. Анам үй шаруасындағы әйел болатын, үйдегі барлық қиындықтарға қарамастан, ол әрқашан жылулық пен жайлылықтың көзі болып қала берді.
80-жылдардың басында әкемді Оңтүстік Қазақстан облысы Ордабасы ауданы Темірлановка ауылына жұмысқа жіберді. Онда менің мектеп жылдарым өтті: Мен бірінші сыныпқа барып, А. Иманов атындағы орта мектепті бітірдім. Бұл қуаныштарға, мектептегі уайымдарға және болашақ армандарға толы қарапайым ауылдық балалық шақ болды.
1995 жылы мектепті бітіргеннен кейін білімімді жалғастырып, Қожа Ахмет Ясауи атындағы Халықаралық қазақ-түрік университетіне оқуға түстім. Оқу маған білім беріп қана қоймай, тәртіп пен жауапкершілік сезімін қалыптастырды. 2000 жылы мен заңгер дипломын алдым. Сол сәттен бастап менің сапарым басталды, ол екі жылдан кейін мені әскерге алып келді.
— Сіз әскерге жиырма жылдан астам уақыт арнадыңыз. Айтыңызшы, Сіз өз өміріңізді әскери қызметпен байланыстыру туралы шешімге қалай келдіңіз?
Әскери болу арманы менің бала кезімде пайда болды. Мені әрқашан формадағы адамдар таң шабыттандыратын — олардың тәртібінде және жауапкершілігінде күш пен адалдық сезілді. Мен әскерилерді теледидардан, газеттерден жиі бақылап отырдым және әр жолы мен де осы әлемнің бір бөлігі болғым келеді деп ойлайтынмын. Айналада, әсіресе погон киген әйелдерге қатысты біраз күмән болса да, мен бұл менің жолым екенін қатты білдім.
2002 жылы мен келісімшарт бойынша әскери қызметке орналасуды шештім. Мен сол кезде ішкі әскерлерді таңдадым. Ішкі әскерлердің Шымкент құрамасын сол кезде генерал-майор Руслан Жақсылықов басқарды, қазіргі ҚР Қорғаныс министрі, генерал-полковник. Ол мені қызметке қабылдады. Мені 6506 әскери бөлімі штабының автоматтандыру бөлімшесіне техник-бағдарламашы етіп тағайындалдым. Бұл лауазымда мен 4 жыл қызмет еттім. 2006 жылдан бастап мен әскери бөлім штабының құпия бөлімінде әртүрлі лауазымдарда болдым. 2017 жылдан бастап қазіргі уақытқа дейін құжаттамалық қамтамасыз ету бөлімшесінің бастығымын.
— Қызметтің қай сәттері ерекше есте қалды?
Білесіз бе, 23 жылдық қызметте есте қалған көптеген сәттер болды. Әр кезең — бұл өз қиындықтарымен, қуаныштарымен және жеңістерімен бөлек оқиға. Бәрі жаңа болған алғашқы жылдар әсіресе есте қалды, көп нәрсені үйрену және тез бейімделу қажет болды.
Мен әріптестеріме көмектесу — тәлімгерлік ету, тәжірибе алмасу сәттерін ерекше жылулықпен еске аламын. Бұл, мүмкін, ең үлкен мақтаныштардың бірі — өзіңнің бір бөлігіңді басқаларды қалыптастыруға жұмсағаныңды білу. Әрине, қиын күндер де болды — қызмет оңай емес. Бірақ дәл осы сынақтар мінезді қатайтады.
— Қызмет пен отбасылық өмірді қалай біріктіруге болады?
Отбасы — менің тірегім. Менің күйеуімнің аты Ғалымжан, біз 2004 жылы Астанада танысып, сол жылы үйлендік. Содан бері біз кез-келген жағдайда бір-бірімізді қолдай отырып, бірге өмір сүріп келеміз. Ол заңгер болып жұмыс істейді. Біздің үш керемет баламыз бар. Үлкен ұлымыз Ади қазір студент, ортаншы ұлымыз Амир және кіші қызымыз Дария әлі мектеп оқушылары. Әрине, қызмет пен отбасылық қамқорлықты біріктіру оңай шаруа емес. Әскери қызмет толық қайтаруды, тәртіпті, үнемі дайындықты талап етеді. Бірақ артқы жағында сенімді тыл — сүйіспеншілікке толы отбасы болған кезде, бәрі мүмкін болады. Олардың түсінігі мен қолдауының арқасында мен жұмыс пен үй арасындағы тепе-теңдікті сақтай алдым. Олар алға жылжуға күш береді.
— Болашаққа қандай жоспарларыңыз бар? Әскер өмірінен тыс не күтіп тұр?
Мен отбасына көбірек уақыт бөлуді жоспарлап отырмын, мүмкін қоғамдық жұмыстармен айналысамын. Шынымды айтсам, көптеген жоспарлар бар. Қызмет еткен жылдары көп нәрсені «кейінге» қалдырдым. Енді бұл «кейін», өзім үшін өмір сүретін кез келді.
— Әскери мансапты армандайтын жас қыздарға не ұсынар едіңіз?
Арманыңызға жетуден қорықпаңыз. Әскери қызмет — батылдықты, тәртіпті және адалдықты қажет ететін лайықты жол. Егер Сіз өзіңізде Отанға қызмет етуге күш сезінсеңіз, онда тоқтамаңыз!
Бүгін мен мақтаныш пен терең қанағаттануды сезінемін. Осы 23 жылдық қызметте көп нәрсе болды — қиындықтар да, қуаныштар да болды, бірақ мен ешқашан жасаған таңдауыма өкінбедім. Әскер мен үшін жай ғана жұмыс емес, нағыз өмір мектебі болды. Мен еліміздің қауіпсіздігі мен тұрақтылығына өз үлесімді қоса алғанымды мақтан тұтамын. Менің балаларымның менің мамандығыма құрметпен қарауы мен үшін ерекше құнды. Олар ананың тек ана ғана емес, әскери қызметші екенін түсінеді және бұл олардың Отанға деген жауапкершілігі мен сүйіспеншілігін қалыптастырады.
Мен 6506 әскери бөлімінің барлық ұжымына қолдауы мен бірлескен қызметі үшін алғыс айтамын. Соңғы күнге дейін өз міндетін абыроймен және жауапкершілікпен атқарғанымды мақтан тұтамын.
Сұхбат үшін рахмет!